Hamal Şiiri - Hikmet Yanık

Bir selamlama
Mal, mülk ve makamın aksi yönünde.
Gözler sadece yerle iştigal.
Başı eğikti belki ama,
Yürek fatihti ve onurluydu.
 
Dünyayı sırtlansa semerine,
Bu benim diye pay çıkarmazdı kendine.
Bir iple semer sermayesi.
Tek derdi de onlar için vereceği hesaptı.
 
Olmadı her insan gibi son bir saltanatı.
Yığıldığı yerde öldü.
Öldüğü yerde de gömüldü.
Geride bıraktığı bir ip, bir semer
Birde, tren istasyonlarındaki
Göçmen kuşlardı.
 
Elbisesi kefeni oldu.
Siyah ve yırtık bir kefenin,
Beyaz ve sımsıkı bir kalbi
Örttüğünü kim bilebilirdi ki.
 
Dünya malından
Hiçbir şey götürmediği gibi,
Hiçbir şey de bırakmadı geriye
Bir ip, bir semer
Bir de göçmen kuşlardan başka.
Kimse de bilemedi,
Dünya malını taşırken.
Ahiret erzakını biriktirdiğini.