Ham Meyve Şiiri - Ömer Akpınar

Ecel, insanın boğazına geçmiş yağlı urgan.
Ölüm yakın, insan sermayesinde savurgan.

Hepimiz yer, içeriz; bu nizam dolu acundan.
Rabbim meyveyi eline uzatır dalın ucundan.

Meyve olmuşsa, dalda durmaz düşer çürür.
Biriken sular, bendini yıkar her tarafa yürür.

Ham meyve koparılmaz, dalında olsun diye.
Meyveler olmuşsa bu uzunca bekleyiş niye?

Zaman geçip gitmiş sen hala ham meyvesin.
Tadın tuzun yok ki insanlar seni nasıl yesin.