Ham Armut Şiiri - Kemal Berk

Ham yenen armut'un olmaz ki tadı
Boğaza takılınca yakacak canı
Niyetimiz olsa Kemal'ermek
Mümkün mü üzülmek yakmaz dı canı

Hayatın kazanı insanı çeker
Piştikçe yüreğe gülleri eker
Ruh olgunlaşır hamları teper
Haddini bilmeyen yakacak canı

Cahil insan almaz topraktan suyu
Öz doğru olmazsa kötüdür huyu
İnsanın ardından kazacak kuyu
Seveni kırarken sıkıyor canı

Beden büyüse de büyümez aklı
Fitne fesat önde iyilik saklı
Yanlışı yapsa da kendisi haklı
Sevgiler saklanmış üzüyor canı

Yüreği boşalmış fırtına eser
Her zaman kendine dönüyor keser
Tilkiye dönüşmüş görsen ki beşer
Kalbini yordukça eziyor canı

Özüne dönerek baksan bu yana
Kalbin mi karardı söylesen bana
Kör olmuş gözlerin ne deyim sana
Düşman mı oldukta yakarsın canı

Kül'özü diyor ki hiç olma zalim
Cahilden olmuyor gördüm mü alim
Kemal'e ermeyen kötüdür halim
Hak yolu bilmezsen yanıyor canı

Kemal'eren/Kemal Berk