Halüsinasyon Metaforlar

Şimdi seni neden eskiden tanımadığıma mı pişman olayım, yoksa
"Keşke hiç tanımasaydım!" dedirttiğine mi?
Kafam karma karışık,
Algılarım kapalı.
Nedensiz ve sebepsizim.
Uçurumdan düşecekken biri tutmuş da elimden,
Ben, atlamakla atlamamak arasında kararsız kalmış gibiyim.
Uzanıp boylu boyunca bir sahile, dümdüz yatasım,
Uyuyup hiç uyanmayasım var.

Bir yanım ısrarla, "Uyu, uyanınca bitecek," derken
Bir yanım, "Uyuma!" diyor, "Zaten yıllarca ayakta uyudun."
Otobüste ayakta kalmışım da hiç oturacak yer yokmuşçasına
O tanıdık his yakama yapışıyor.
İnsan bir adım sonrasını görür de, ya bir nefes ilerisini?
An kadar kısa, ömür kadar uzun zamanların tiktak saatlerindeyim.

Ceplerimde yarısı ısırılmış bir çikolata ve
Buruş buruş olmuş birkaç lira para...
Bozuklar cebini deler, "Harca gitsin!" derdi nenem.
Peki, bozuk insanları nasıl harcayacağız?
İkilemler içinde cevapsız kalmak da bir algoritma olabilir mi?
Sirkülasyon yaratmak bana göre bir eylem gibi görünse de,
TDK'ya aykırı bir cümle olduğumu biliyorum.

Motivasyona ihtiyacım var galiba...
Hayat, "Ben durayım, sen motive et beni," diyemesem de
Ne hayatın duracağı var, ne de benim modumun yükseleceği.

Ah, keşke kapatma düğmesi olsa da bazı insanları kapatabilsek...
Ruhumun huzura ihtiyacı var; bir, iki, üç, sessizlik!
Susun lütfen...
Yeni uyuttum içimdeki darbecileri.
Sessiz olun.
16.10.2024 14:53