ruhum ebruli bir çile
dolaşmış öylesine
gönlümün kafiyesine yatkın dilime
bismillâh yanında bismiyâr gelir
ne zaman seni düşünsem
Ne gönlümü el gibi uzak tuttum gönlünden
Ne yüzüne sevgili gözüyle bakabildim
Melek huylu melek soylu olmakta direndikçe sen
Ben yanında "insan" olmakla ezildikçe ezildim
Sen bana kâinatın en yakın yıldızısın
Ömrüme doğman için netsek neylesek
Sen bu yoksul ömrümün cevher ruhlu kızısın
Gelsen de samanlıkları seyran eylesek
Perdesizken pencerem gönül kapım açıkken
Ne girdin içeriye ne baktın pencereden
Gönlümün etrafında pervane gibi döndün
Ne baktın içeriye ne yandın ateşinden
Ben senin için aklımı fırlattım attım
Sen "sakatsın" deyip aşağıladın beni
Aşkınla aydınlanan gizli bir dünya yarattım
Susuzlara su gibi silah ettin sevgini
Nerelerden gider taa nerelere
Değişmez sandığın yapı değişir
Zaman ki doldukça dairelere
Dostların çevresi çapı değişir
Gönüle yüz vermemeli fazlası akla zarar
Gönül bir şahlandı mı aklı üzerinden atar
"Atsıın; ne isterse yaparım." da diyemezsin
Hem çalıp hem söyleyen klarnet ustası arar
eğer dostun gönül bağın çözmüşse
"Bende bağlı." diye ısrar edilmez
"Bir zamanlar burda su vardı." diye
su vermez pınara suya gidilmez
sen ona can atsan gönülden sevsen
felek misin nesin kahpenin soyu (*)
sana ne diyeyim kuruttun beni
bu nasıl afettir bir ömür boyu
çileli yollarda yürüttün beni
doğuştan çıkmışım bu çıkmaz yola
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!