Hallerim Benim Şiiri - Hasan Hüseyin Yılmaz

Bir gülün uğruna şakıdım durdum
Bülbülü susturur dillerim benim
Kendimi bilinçsiz yollara vurdum
Deliyi andırır hallerim benim.

Meylettim her daim aşkın vârına
Öyle bir şulenin düştüm hârına
Köz oldu ciğerim yandım nârına
Ateşi kavurur küllerim benim.

Felek sezdirmeden örmüş ağını
Of çeksem yıkarım Ağrı Dağı’nı
Dört mevsim yaşarım hazan çağını
Taşkından beterdir sellerim benim.

Talihim yüzüme bir kez bakmıyor
Umudun çeşmesi bana akmıyor
Kahveden fincandan bile çıkmıyor
Avutmaz gönlümü fallarım benim

Geceler gücünü bende sınarken
Kapanmaz bir yara her dem kanarken
Kışta kıyamette içim yanarken
Buz tutar hep üşür ellerim benim.

Bir şarkı ansızın yaramı deşer
Bir bakış sinemde kabrimi eşer
Bir rüzgâr uğuldar bir yaprak düşer
Hicranla kesilir yollarım benim.

Her gecem hep böyle hazin sonlanır
Karşımda sisli bir düş dumanlanır
Sımsıcak bir hayal sanki canlanır
Boşluğu sararken kollarım benim.

Hasan Hüseyin YILMAZ