Halk Otobüsü… Şiiri - Hasan Ceylan

Çoçuktum daha
Otururduk Balatta
Ya binerdik köprübaşından yada Balattan…
Bin binebilirsen…
Çoçuktuk…
Birde üstelik kızkardeşim Rahime vardı…
Binemedik ulan…1-2-3…4-5..
Tıklım tıklım geçerdi,dursada kimse binemezdi halkotobüslerine ki
İETT otobüsleri çalışmazdı o zamanlar
20-25 cm de kar…
Ne paltosu,ne eldiveni…ne çizmesi…
Bir pantul-bir çeket…lastik ayakkabılar giyerdik galiba…
Kışa doğru Abdullah beyler bağcıklı potin verirdi
Balattan –Ebusuud caddesine—yani okulumuz İbrahim Mütefferikaya
Kadar yürümüştük..
Benim hocam o zaman Aliye Yenilmez Hanım,kardeşiminki Zehra hanım…
ne gezerdi… O zamanlar kalorifer..,hele doğalgaz!
Müstahdem cazgır Hatice Teyze kova kova kömür odun taşırdı sınıflara
Dal gibi uzun,yanık ……Cevat ……efendi…antenli Cheguera şapkalı
1963-1968 İbrahim Mütefferrika İlkokulu yıllarım…
Biz her 23 Nisanda düzgün sıralarla marşlar okuyarak
Çıkardık Beyazıt Meydanına…
Leman hanım o Gür sesiyle çostururdu bizleri….
Yöredeki bütün ilkokullar…marşlarla..
Çıkardı Beyazıt meydanına…ve tıklım tıklım olurdu o koca meydan…
Gür sesiyle ve bizler..rahat hazır ol..! komutlarıyla..
En gür sesimizle,seslerimizle okurduk İSTİKLAL marşımızı
Günün önem ve analamına binaen 2-3 konuşmacı
Çoşkuyla…haykırarak söylenen marşlar…
Ve yine sırayı bozmadan..
Disiplin içinde okulumuza döner…öyle dağılırdık evlerimize…