Halk Çocuğu Şiiri - Mahmut Cantekin

Halk çocuğu bizden biri,
Bir gün gelse geçse başa…
Kalp neylesin hırs kibiri,
Sevgi aksa toprak taşa…

Mert olanlar eğmez boyun,
Halkı görmez sürü koyun,
Ayıp yanlış hile oyun,
Zehir katmaz pişmiş aşa…

Yiğit halkı seven ferttir,
Hakka dosttur zulme serttir,
Kula kulluk büyük derttir,
Kadın erkek her bir yaşa…

Genç ihtiyar hep kol kola,
İlim rehber olsa yola,
Işık saçsa sağa sola,
Bir son verse gözden yaşa…

Yaratıldık ayrı ayrı,
Bölünmenin yok bir hayrı,
Kalpler yüzler gülse gayrı,
Şavkı vursa göze kaşa…

Artık halkta olsa dümen,
Çözüm dolsa defter sumen,
Ne baş çalsa ne encümen,
Ne de aksa mal yandaşa…

Zaman hoyrat yokluk kaba,
Korku telaş her gün çaba,
Genç yaşlanır anne baba,
Çocuk düşer hap haşhaşa…

Cantekin der; senin karar,
Hanen görür kârla zarar,
Sen başa geç sana yarar,
Kendin için gir savaşa…