Atatürk Halk İnsanı Şiiri - Haydar Demoğlu

Atatürk Halk İnsanı
Saçları sarıymış onun gözleri mavi
Görmedim kendisini
Kitaplardan edindim hakkındaki tüm bilgileri
Yetim büyümüş
Yokluk yoksulluk yalnızlık görmüş
Hani derler ya “Başına sıcak soğuk değmiş”
Yani halkın içinde halk gibi yaşayarak gelmiş
Halkı ile yoğrulmuş bir bütünlük oluşturmuş
İyi günde kötü günde
Halkın yanında halkın içinde yanı başında olmuş
Bu yüzden halkını iyi tanımış ve
Halk insanı olmuş olmayı başarmış
İşte böyle var olmuş halk insanı ATATÜRK
Cephede neferi ile Mehmet’miş
Cami’de hutbe verir hocaymış
Tarlada çift sürer köylü Mustafa ‘imiş
Fabrikada iş önlüğü ve beresiyle işçi Kemal’miş
Kısacası halk ’imiş
Halkın bağrından doğan bir gün bir güneş imiş
Halk insanı ATATÜRK halkıyla bir bütün imiş

Hizmet aşkı onun kanında varmış
Ömrünü yurduna milletine adamış
Tarihin her yaprağında milletiyle hep el ele gönül gönleymiş
Zaferlere zaferlerden Kars’a Edirne’den
Halkıyla halk gibi koşmuş başarıya başarıdan
Bu başarıların adını ben değil biz olarak her daim vurgulamış
Atatürk gerçek bir halk insanıymış
Makamı yükseldikçe gönlünü halkının seviyesinde tuttuğu için
Halkıyla kaynaşmış halk olmayı ve halkın bir ferdi olmayı başarmış
Ömrünün hiçbir deminde kendisini üstün görmemiş
Köylüye efendim demiş onu can kulağıyla dinlemiş
Sofrasında yer verip beraber yemiş içmiş
Toprağın üzerine bağdaş kurup oturmuş
Ninelerle teyzelerle soğan peynir ekmek yemiş
Kadını önce insan olarak değerlendirip
Eşit haklar tanımayı hep ilke edinmiş değer verip taç etmiş
Geldiği yeri geçmişini hiç unutmamış umut onun ruhunun gıdası imiş
Yirmisindeki Mustafa Kemal ile
Ellisindeki Mustafa Kemal Atatürk’ün kişiliği hep aynıymış
Aynı kalmış hiç değişmemiş bu yaşta bile çocukla çocuk olmasını bilmiş
Unvanlarıyla başarılarıyla değil
Yurttaşlığıyla vatandaşlığıyla bu toplumun bir ferdi oluşuyla övünmüş
İşte bu özelliği ona halk insanı sıfatını kazandırmış
Halkının gözünde gönlünde ve hafızasında ali-cenap olarak yer etmiş
Halk insanı ATATÜRK oluvermiş her zaman ben değil biz demiş

Milletinin geleceği için ölüme meydan okumuş
Gençliğini bu uğurda feda etmiş
Bu milletin varlığı için canını dişine takmış
Cephede askerle katığın paylaşmış
Aynı karavanaya kaşık sallamış
Askeri açken kendisi de açlığı tercih edip eratıyla er olmuş
O gerçek bir halk adamı gerçek bir kahraman ve
Gerçek bir âdem insan gibi insanmış
Tarih yüz yılda değil belki de bin yılda
Atatürk gibi bir halk insanı zor yetiştirir
O kendini değil vatanını ve milletini düşünen
Ufku açık geleceği görebilen
Kişiliği ve karakteriyle bir değer halkına örnek teşkil eden
Bir daha böyle biri gelir mi
Yoksa bu hayal hep böyle sürüp gider mi bilmem
Demoğlu der amma velâkin Atatürk vatanını ve milletini seven
Halkını kendinden üstün gören eşsiz bir değer
Kadim gönüllü İnce ruhlu merhametli alçak gönüllü
Şahsına münhasır bir devlet insanı
Hangimizin gönlünden geçmiyor ki demek
Uyan Halk insanı Mustafa Kemal’im uyan
Uyanda bak bu ülkenin bu milletin haline
Bir bak bak da gör ne haldeyiz seni çok arıyoruz inan
Olsun bu halimiz senin o aziz ruhuna ayan