Halk Şiiri - Erdoğan Sarıgül

Halktılar
yoksuldular
az ürkek
az bitkin
çokça mahzundular

düşsel umut çıkmazında
azgın bir köpek gibi
ulurken zaman
aysız gecelerde onlar
ışığa hep sustular

karanlığın
beyinlere nal çakan sesleri
balyoz balyoz inerken
asırların üstüne
ne küstüler
ne kızdılar

ayakta çarık
elde çapa
yoldaş öküz arkasında
ektiler
biçtiler
kazdılar
onlar
insanca çok
tanrıca
yalnızdılar

üretendiler
tüketenlerin
yosun dişleri arasında
öğütülmeyi bekleyen
ak emekleri
kuşkusuz
tek erdemleri
değildi
sanattı onlar
kültürdü
bilimdi
erkti

soysuzlar arenasında
kın bıçakları matadorların
ve kılıcı sezar'ın
ve zeus'un şimşeği
hitler'in SS'leri
zincirleri mendela'nın
direnişi che guevera'nın
maskeleri Ku Klux Klan'lıların
ve donuk iri gözleri
ölü canların
volkansı gözlerinde
sessizce eridi

erdemi yudumlayıp
ve dolayıp
tutsaklık kılıcını
çelik bileklerine
özgürlük soludular
açtılar
uykusuz yorgundular
kimi çırılçıplaklığa soyundu
kimi umut denizinde boğuldu
kimi gözaltında kayboldu
kiminin boğazına
utançla dolanırken
celladın ipi
kimi
meydanlarda vuruldu

saplanırken birer birer
genç bedenlere
yaşlı mermiler
onlar
bir yeniden BEDRETTİN
bir yeniden NAZIM
bir yeniden
DENİZ'diler
ve ölü gözleriyle
gülümserken yaşamın
yüzsüz
yüzüne
diri
dipdiriydiler
.....................................