Halit Özdüzen Şiirleri - Şair Halit Özdüzen

Sarı saçlarını kıskanan tüm çiçekler gibi
Eylül yaprakları da kıskandı.
Buna rağmen kuruyan yapraklar
rüzgarla melodi besteledi bizlere.
Parkta,oturduğumuz bank
sarı -kızıl yapraklar ve güllerle süslenip,püslenip

Ge-ce
iki hece
bazen bilmece
bazen güvence
bazen gülmece
bazen de eğlence olur.

"Baharda gel" dedin de,
"ben zaten bahardayım" demiştim.
"Karakışta nasıl bahar yaşanır" diye sordun.
"O gönüle bağlı" demiştim.
Gönül çiçeklerimden
bir buket sundum sana

Gül dedim.
Birgül dedim.
Bak gönlüme gül dedim.
Eğer gönlün gülmezse.
Bülbül gibi ol dedim
H.Özdüzen

Ben sana "gül" dedim
Sen bana "bülbül" dedin
Gülümser gözlerinle
Ağlarken de gül dedim !
Halit ÖZDÜZEN

Eğer biraz gülmezsen,

Solup yok olur o gül,

Sonra da çoraklaşıp,

Hayatın şiirdi,
romana dönüştü tutamadın.
Roman hikaye olunca unutamadın.
Şimdi masal oldu,
kısacık da olsa
BİR varmış, BİR yokmuşlarla anlatamadın.

Gökte buluttur kar;
önce ince ince gönlüne,
sonra, kaş kirpikler
ve gözüne yağar.
Her tanede
gözün, gönlün aydınlanır,

Matematik kulvarındaydım
seni seninle çarpıp,
senle seni toplayıp,
seni senden çıkardım
sonra sana böldüm.
Yine de hiç bir alanda eksiğin olmadı,

Sen Leyla olunca,
ben de Mecnun olmak istedim
Gönlüme ateş lazımdı
ayaklarıma ıssız bir çöl
Ateş sende hazırdı;
ama çöller safari çılgınlarıyla doluydu.