Halisünasyon devrinin sonu

Kenefin de bir mîmârı vardır; eserim der
Sarf etmiştir vaktini,parasını milletin
Biri çıkar:kenef de lâzım birâderim der:
Saray yıkıldı,Sinân öldü,bunlarla yetin.

Kalemin de bir sâhibi vardır; şâirim der
Linç etmiştir aklını,dimağını milletin
Örnek almıştır Nâzım’ı,Yahyâ Kemâl kim der
Karanlık çöktü,güneş soldu,bunlarla yetin.

Hâinin de bir sanatı vardır; ustayım der
Satmıştır ülkesini,toprağını milletin
Hiç rengini vermeden,sıkılmadan,’’bayım! ’’der
Eskiden kalp vardı,ahlak boldu,bunlarla yetin

Toprağın da bir bekçisi vardır; yüceyim der
Hor görmüştür câmîsini,fikrini milletin
Bir misyoner gider,mason gelir; a beyim! der
Mevlânâ sustu,neyler kaldı,bunlarla yetin.

Târihin de bir günâhı vardır; suçluyum der
Aç koymuştur belleğini,rûhunu milletin
Artık başka çâre yok,Allah’tan bir yol um der
Kaderin buydu,böyle oldu,bunlarla yetin.

Milletin de bir sabrı vardır; çok katlandım der
Nereye kadar gidecek; ‘’yetin babam yetin! ’’
Allâh’ım! Fâtih’ler..Kemâl’ler..doğacak sandım der
Ne bilirdim; Öz annesi kendiymiş milletin.

* * *