Halının Dili Şiiri - Recep Parlak

Bir sevda anlatmış,kimbilir kimi,
Köyde ilmik ilmik dokunan halı.
Yaşamış, anlatmış tüm duygusunu,
Renklerden, şekile dokunan eli.

İğneyle,sabırla bir kuyu kazmış,
Fal tutmuş iplikle,bazende kızmış,
Sanki her düğümde bahtını çizmiş,
İz yapmış zülüfün dokunan teli.

Bu muhteşem sanat belki nefesi,
Şu tasfir, besbelli göğüs kafesi,
Şu resim sevdası,şu neyin nesi,
İmza atmış,gözün dokunan seli.

Her kareye sinmiş, alnının teri,
Sevdası adsızdır,meçhuldür yeri,
Sevdiği, uzağa gittikten beri,
Selama,yollamış dokunan yeli.

Sevdiğine bakar gibi bakınmış,
Saçına dokunur gibi dokunmuş,
Tezğaha,halıya kimi yakınmış,
Şarkıya, türküye dokunan dili.

Kaç bahar beklemiş,bilinmez meğer,
Şimdiye bakınca:Demek ki değer,
Sevdiği çıkıpta gelmezse eğer,
Kilime dokunur,dokunan hali.