Ben zemheri yaşanırken
Karın çok yağdığı bir günde, doğmuşum.
El bebek gül bebek büyümüş,
Önce çocuk, sonra bir delikanlı genç olmuşum.
Ve ben, yokluğu görmüşüm
Doğduğuma, bin bir kere pişman olmuşum.
Değişir, demişim,
Kaderimi yıllarca değiştirmeye, uğraşıp durmuşum.
Meğerse değişmezmiş’ de,
Ben hep, boşuna uğraşıp durmuşum..
Aşk dersen, uzakmış bana
Ve ben sevda ararken, perişan olmuşum.
Aya kızmışım mehtaba kızmışım, bir karanlık derya olmuşum
Ey gönül, ey gönül,
Haline yan, gönlüm haline,
Meğer seni ben, sokakta bulmuşum.
Ben bir, serseriyim.
Kadere isyan etmişim, havaya suya isyan etmişim.
Sürgün yemişim, diyardan diyara dolaşıp koşturmuşum.
Kendimi deli bilmiş,
Sonunda ben deli olmuşum.
Ne vakit bitecek, şu bana layık görülen şu ızdırabım
Olmamış baksana muradım…
Kusuruma bakmayın dostlar,
Bağışlayın, beni,
Ben gecenin karanlıklarında, yalnız yürümüşüm
Meyhane köşelerinde sabahlamış,
Güneşi bile ben zil zurna, sarhoş karşılamışım.
Nerede şimdi nerede…
Derdimi döktüğüm meyhanelerle, akşamlarım.
Derdimi paylaşsam.
01 Kasım 2013-12-01
Ahmet Yüksel ŞanlıerKayıt Tarihi : 1.12.2013 22:33:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!