Halil Vural Şiirleri - Şair Halil Vural

İnsan doğduk dolaştık,rahata ermek için
Çalıştık çabaladık üç dilim ekmek için
Onurlu bir hayatı insanlarla paylaşıp
Gezdik çorak topraklarda, sevdaya düşmek için..

Kimi gün kebap yedik, kimi gün kuru ekmek

Haydi çocuklar haydi
Hep ileri gidelim
Yeşilikler yok artık kuşlar yok burda
Barut kokuları geçit vermezmiş
İzin vermezlermiş burda kuşlara

Endişe

Soğuk bir gecede
Büzüşüp kıvranırken odamda
Birden biri belirdi
Yanı başımda ranzamda

Gözler gördü bu gözlerim
Bakınca ölüm saçan
Eller tuttu bu ellerim
Tuttuğu eli yakan

Ne insanlar tanıdım

Yağmurlu bir akşamda
Küçük bir çocuk tek başına
Sırılsıklam tüm vücudu
Titremekte ağlamakta
Uzanacak bir el arıyor
Tutuverecek karanlıkta

Binlerce yüreğe yelken açıpta
Issız bir adada esir kalmamdan
Sabahlar olmasın diye çağlarken
Şimdi bir başına kala kalmamdan
Döner durur oldum
Çok pişmanım çok...

Acılara kamçı vurdum
Bizden uzak dursun diye
Acılar çok güçlü çıktı
Vurduğuma pişman oldum
Kırk kat çoğalıp geldi yine

Tarih hesap sorar sana

İnsanlık yargılar seni görürsün

Aşkımın en yücesini vermişken sana

Canım beni istemiyor artık
Kendimden sıkıldım bir gecede
Genelde küfürler savururdum eskiden
Artık beddua edesim geliyor kendime

Ne araba,ne ev nede para pul

Ardından el sallasam döner bakarmı geri
Halbuki bir zamanlar titretirdim her yeri
Bu eksik diş ağaran saçlar tam kırk yılın eseri
Ağlayasım geliyor giderken gençliğime

Ne güzel günlermiş de boşa geçmiş her demi