Halil Manuş Şiirleri - Şair Halil Manuş

KADIN

Kadın, para, makam diye bağlatmayasın gözünü
Kabuk dökülse de olur, sakın çürütme özünü.

VAKİT – NAKİT

Yol uzun, zaman kısa, daraldı vakit
Aşk olsun sermayen, geçmez orda nakit…

ÖMÜR TÖRPÜSÜ

Sanki mahşer, dolup taşar çarşı Pazar
Unutma ki; Ömür törpün kuyun kazar

YÖN

Sırt çevir batıla, hakikate dön
Ya İslam, ya küfür… Var mı ara yön?

AKLIM ALMIYOR

Nasıl düştük bu hallere
Aklım almıyor bir türlü
Zehir karışmış ballara
Aklım almıyor bir türlü

ALDANDIN

Hesap içindeler yarınlara bugünden
Bugünleri dünlerden hesaplamalıydın
Gününde bir farklılık yoksa eğer dünden
Bir günü bir güne eşitlikten aldandın

ÂLEM BİLSİN

Âdem Arslan’a

Bilmediğim ne cevher varmış sende
Şahsına bir kez daha hayran kaldım

ÂLEMDE BİR CÜZ

Çeşit çeşit insan, bin bir türlü yüz
Farklı millet olarak yaratmış Hak
Her varlık, kendi âleminde bir cüz
Hikmet vardır yaratılışta mutlak

AĞYAR

Ne karasabanı bilir
Ne kağnıdan haberi var
Sayar yabancıyı bir, bir
Likör içer hep; yer, havyar

Konduk elbet göçeceğiz
Ahde vefa göster oğul
Dolsun vade öleceğiz
Ahde vefa göster oğul

Yaşı ister olsun doksan