Halil Dülgar Şiirleri - Şair Halil Dülgar

Öyle tufan oldu ki bulutlar yere indi
Kâfirler helâk oldu; yağmur o vakit dindi
Mü'minler selâmete ulaştı çok sevindi
Allah'a kul olana herşey itaat eder
Allah'a kul olmayan bulur düşmanlık, keder...

Ruhlar âlemindeydik, rahm-ı madere geldik
Sonra elem diyarı dünyaya gönderildik
Lâkin bu gurbette biz asla yalnız değildik
Allah bize kâfîdir, O ne güzel Vekil'dir.

Saltanatın Sahibi, Hâkim, Melik'tir Allah,

Ey insan olma gafil; hayret, aklın secdesi
Kalbi, ruhu doyurur tefekkür maidesi
Her mevsim bir mektuptur; hikmet, rahmet müjdesi
Bir yaza, bir güze bak; baharı, kışı seyret;
Allah büyük Sanatkâr; insan ediyor hayret.

Ağlasam komedi, gülsem dramdır;
Gençlik hevesidir aşk dedikleri.
Flört, aşk olur mu? Zinhar haramdır;
Şeytan nefesidir aşk dedikleri.

Sokaklara düşmüş fasık elinde

Ne ham hedef, ne boş hülya,
Her zaman gördüğüm rüya,
Beni Mecnun eden Leyla,
Ayasofya Ayasofya.

Daim gönlümü yakansın,

Öyle mükemmel ki her lahza, her şey
Söz bitti, dil durdu anlatmak zor şey
Dünyada eşi yok, benzersiz bir şey
Özel; Ayasofya'da sabah namazı.

Burda nur verilir paslı demire

Sermayen tükendi, iflası çektin,
Şeytan bu haline güldü dediler;
Eyvah bağ, bahçene hep diken ektin,
Çiçekler gücendi, soldu dediler.

Koskoca bir ömrü heder eyledin,

Dinle evlât tecrübe, bir rehberlik hâlidir;
Bil ki koca bir ömrün, hayatın bedelidir;
Bir yolda bin kez ayak sürçmenin engelidir;
Bu sözlerim babandan sana olsun nasihat.

Namaz, namaz, namaz ki solmaz, silinmez yazı;

Bana bir iyilik yapar mısınız?
Camiler gençlerle dolsun ve taşsın
Kulluk heyecanı semayı aşsın
Sadece Allah'a tapar mısınız?

Bana bir iyilik yapar mısınız?

Güya bayram geldi lâkin usülden,
Bayramın ruhuna beden yabancı;
İnsan utanıyor çıkan mahsülden,
Toprak aynı toprak, fidan yabancı.

Düşünülmez oldu fakirin aşı,