Halil Çimen Şiirleri - Şair Halil Çimen

Herkes vicdanına mahkeme kursa
Duruşması bir bambaşka olmazmı
Herkes vicdanının hakimi olsa
Görüşmesi bir bambaşka olmazmı

Herkes gelip mahkemeye katılsa

Sen taş attın sandım vurdum
Binamı taşınla kurdum
Aynamda kendimi gördüm
Pozumda yoksun filan bey

Saray mı olur yıkık ören

Bende eller gibi harman kaldırır
Duman tozum olur idi kitaplar
Muhabbetin kazanına daldırır
Tadım tuzum olur idi kitaplar

Evliyanın, enbiyanın dostluğu,
Gönül yarasını sar dostluğudur.
Cahil gelir ise dost pazarına,
Aldırma sözüne kar dostluğudur.

Arı kendi için yapar balını,

Nasıl anlatıyım tarif edeyim
Aşığın gözünde yaş kara sevda
Bundan kurtulup ta nasıl gideyim
Aşığa ekmekle aş kara sevda

Söz dinlemez elden ele gezdirir

Aslan yatağında temiz görüne
Oturduğun yeri pak edeceksin
Değer vereceksin alın terine
Yediğin lokmayı hak edeceksin

Cahile söyleme sakın sözünü

Bu musalla taşı tabutlar niye
Bunca insanları yordun ne diye
Sevdalar bağrımda kaldı hediye
Bir parmak mü hürü yetti gidi yom
Yolların ahiri bitti gidi yom

Ateşimiz kül olacak sonunda sönecek ocak
Sevgi dağıt insanlara hoş görü ver kucak
Dünyanın malı dünyaya hepsi burada kalacak
Burda kalır malın mülkün gitmiyor ekmeği aşı
Dünyanın varlığı boşa sonunda bir mezar taşı

En kolay şey unutmak derdin.
Unutamadım ellerinin sıcaklığını.
Unutamadım gözlerinin rengini.
Dilleri kendinden büyük geceler,
Beyinleri kendinden küçük gölgeler,
Hayat denen yaşamın damarlarında