Halepçenin Çocukları Şiiri - Erdal Tapkan

Çiçekler yerine bombalar yağıyor
Çocukların üstüne üstüne
Bahar havası yerine
Kimyasal gazlar doluyor yüreklerine
Mermiler ısıtıyor bedenlerini
Ölüm sessizliği sarıyor yürekleri

Halepçenin çocukları ölüyor
Guneydoğunun çocukları ağlıyor

Analarına babalarına doyamadan
Çocukalrını bağrılarına basamadan
Sımsıkı sarılıp doyarcasına öpemeden
Çoçukların gözü önünde
Yere yığılıyor körpe vücutlar
Toprağa sarılıyor bedenleri
Toprağı okşuyor elleri

Halepçenin çocukları yatıyor topraklarda
Guneydoğunun çocukları ağlıyor baş uçlarında

Körpecik beyinlerine hipnotize edilmiş savaş
Yürekleri korku salmış çocukların
Gözleri ürkek bakıyor dünya ya
Umutları delik deşik olmuş
Mavi gökyüzünü kara bulutlar kaplamış
Toprakları kan gölüne dönmüş

Halepçenin çocukları ağıtlar yakıyor
Guneydoğunun çocukları ağlıyor
Dünya onlara ağlıyor

Nedir bizim bu halimiz
Acı içinde kanlar içinde günümüz
Leş kokuyor topraklarımız
Akbabalar dolaşıyor başımızda
Çıyanlar dolaşıyor topraklarımızda
Bağdatın çocukları ağlıyor
Guneydoğunun çocukları ağlıyor
Ne gün
Ne de gece
Onlar için değişen bir şey yok
Mermi sesinden başka
Ceset görmekten başka
Ağlayan çocuklar görmekten başka
Değişen bir şey yok yaşantılarında
Tam teçhizatlı ölüm makinelarına av olmaktan başka
Değişen bir şey yok günlerinde

Halepçenin çocukları ağlıyor
Aç karınlarını mermiler dolduruyor
Havan toplarıyla besleniyorlar
Onlar için ölüm kurtuluş
Onlar için umudun içinde umutsuzluk
Onlar için savaş bir yaşam biçimi

Halepçenin çocukları ölüyor
Guneydoğunun çocukları ağlıyor

Onların günahı ıraklı olmak
Onların günahı özgürlüklerine düşkün olmak
Onların günahı günahsız olmak

Halepçenin çocukları ağlıyor
Bağdatın çocukları ağlıyor
Guneydoğunun çocukları ağlıyor
Dünya onlara ağlıyor…….

Erdal Tapkan 31.03.-01.04.2003 mersin