Tarih boyunca zülme uğrayan yoksullarız
Binlerce kes parçalandı yüreğimiz ve bedenimiz
Yangınlarda yanan ağaçlar bebekler ve kadınlar olduk
Ve can taşıyan bütün varlıklar
Halepçe’de utanç sayfası oldu insanlık ve öldü
Habersiz yakalanmıştı çocuklar kundakta
Analar tandır başında dumanlı kaldı
Ve hawar çığlıklarında yetim bırakıldı bir halk
Zamansız basan bir soğuk vardı
Ne kavallarda ezgiler
Ne dallarda şakıyan bülbüller
Ne de bayramlık giymiş çocuklar kalmıştı sokakta
Her taraf barut kokusunda bir ölümdü
Alev alev teni yanan çocuklar vardı
Çocuklarına koşamayan analar yığılmıştı yerlerde
Ve gaflette yatan bir insanlıktı gözükmeyen
Bu ne zülüm oy oy duyulmamış acılar
Bu ne vahşet ey sessiz kalan insanlık
Neredesin ve kiminle susuyorsun
Kalk ve ölmediğini haykır cihana
Kayıt Tarihi : 3.3.2012 15:01:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Arslan Tari](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/03/03/halepce-de-olen-insanlikti.jpg)
Habersiz yakalanmıştı çocuklar kundakta
Analar tandır başında dumanlı kaldı
Ve hawar çığlıklarında yetim bırakıldı bir halk
hawar dılemin, hawar...
TÜM YORUMLAR (1)