Halepçe Şiiri - Gül Ayşe Taşlı

Bir halkın sessiz çığlıkları,
Çocukların gülüşleri, umutları,
Tarihin derinliklerine gömülürken...
Uzakta kulağıma, acı bir ağıt geliyor.
“Lori lori lorikamın” Halepçe’ye ağlıyordu.
Ölümün çaresizliği, yüreğimi dağlıyor.
Cehennemin diğer adıydı Halepçe...
O körpecik bedenlerin kimisi uykusundaydı,
Kimisi kapı önlerinde,
Kimisi kırda bayırda oyunlarındaydı.
Kahrolası patlamayla yığıldı minicik bedenleri,
Mahşer yeriydi Halepçe, bir tufandı yaşanan.
Kim vermişti bu fermanı, kim yazmıştı bu yazıyı?
Kim aldı umutlarınızı, susturdu gülüşlerinizi?
Çaresiz çırpınışlar içerisinde
Teslim ettiniz o körpecik bedenlerinizi...

Dünya kimyasal silahları konuştukça Halepçe gelsin akıllara,
Kuş ölüleri gibi her tarafa saçılmış insan bedenleri.
Belki o zaman insanlık utanır kendi eserlerinden...