Halep Ağlıyor Şiiri - Ramazan Çetin

Halep Ağlıyor
Halep nerde, hani arşın?
Hele görün barbarlığı,
Mânâsı yok bir savaşın,
Semayı kaplar çığlığı!

Halep şehri açık müze,
Şimdi harap geldi göze,
Gökyüzünden yağar füze,
Anlamak zor alçaklığı!

Halep ağlar,Musul ağlar,
Kerkük mahzun yıkık bağlar,
Tarih viran küsmüş dağlar,
Kanla sulanmış toprağı!

Halep Konya,Halep bir Van,
Bunu böyle bilir cihan,
Şehit oldu binlerce can,
Halep Osmanlı Sancağı!

Kadın-çocuk feryat figan,
Sokak-cadde duvarlar kan!
İnsan mı ki,seyre dalan,
Kim besliyor kindarlığı?

Kimi yavrusunu arar,
Kimi annesini sorar,
Yaraları kimler sarar,
Bulamazsın insanlığı!

Ne ilaç var,ne yiyecek,
Ne bir damla su içecek,
Mezalimi kim görecek,
Kalpler olmuş dert yumağı!

Ana ağlar,bacı ağlar,
Hac yolunda hacı ağlar,
Garip,acı acı ağlar,
Zalimler serpmişler ağı!

Zulüm hep var,hiç bitmiyor,
Bir türlü çekip gitmiyor,
İfadeye güç yetmiyor,
Sessiz kalan suç ortağı!

Küfür tek millet demişler,
Ne de güzel söylemişler,
Bizi ikaz eylemişler,
Bozmalıydık bu tuzağı! ..

Sözde “İslâm Dünyası”var,
Ne akıyor,ne de kokar,
Başlarını kuma sokar,
Onlarda gör korkaklığı!

Hedef olmuş bomba yağar,
Hastaneler,okullar var,
Yapılanlar akla zarar,
Çağın ismi vahşet çağı!

Kanın donar gör bülbülü,
Yıkıntılarla örtülü,
Dünya hissiz,dünya ölü,
Körüklüyor düşmanlığı!

Bu feryatlar cevap bulur,
Cezaları korkunç olur,
Yüce Rabbim kendi bilir,
Başlarına yıkar dağı!

Şehitlere Hak’tan rahmet,
Şehitlik te O’ndan nimet,
Mükâfatı olsun Cennet;
Müminlerin son durağı! ..
Ramazan Çetin
Aralık-2016