Halep Şiiri - Muharrem Kılıç

24 Oğuz boyunun (Alevi’si ve Sünni’siyle) yiğit evlatlarına

Ne karaymış bahtın, ey Halep senin
Yanar, yıkılırsın duyanın olmaz
Ruhuna el atmış kanlı İblisler
Feryat, figandasın duyanın olmaz

Üstten ateş yağar, altta kan yürür
Ufkunu kapkara dumanlar bürür
Halini ne kardeş, ne de dost görür
Yaranın kanını yuyanın olmaz

Bunlar Karamanın koyunu bunlar
Bir kısım soysuzun oyunu bunlar
Kuruttu kökünü, soyunu bunlar
Neslin tüketildi, sayanın olmaz

Yıktılar şehrini, köyünü senin
Bunlar bilmez Halep, suyunu senin
Küllerinden doğan huyunu senin
“Elbette öyledir” diyenin olmaz

Önceden ne yakın yolların vardı
Güneş sende doğar, sende batardı
Bir oyuna geldi, yandı karardı
Yüzünün külünü yuyanın olmaz

Zalim geldi, Türkmen kanını döktü
Bu ateşi yakan seyretti, baktı
Ruhu insanlıktan ne de uzaktı
Kefen sarmak için soyanın olmaz

Bu işkence, zulüm bu çocuklara
Yapanlar insan mı, yüzleri kara
Niye susuyorsun bre Ankara
Sesin mi kurudu, duyanın olmaz

IŞİD geldi vurdu, ölen Türkmen’im
Esat geldi vurdu, ölen Türkmen’im
Her iki şekilde ölen Türk benim
“Bu nasıl savaştır”, diyenim olmaz
Bu aleme fitne saçmak için mi
İsrail’e toprak açmak için mi
Türkmen’i yok edip kaçmak için mi
Bu haberi bile yayanım olmaz

Bu nasıl savaş ki kardeş bölünür
Bu nasıl savaş ki çocuklar ölür
Kadın, kız, ihtiyar, küçükler ölür
Hakk’tan gayrisine ayanım olmaz

Alevi, Sünni’si kardaşım benim
Türkmen’in tamamı sırdaşım benim
Bir yolda yürüyen yoldaşım benim
“Hepimiz kardaşız” diyenim olmaz

Halep’in bin yıllık tapusu benim
İnsanlık mirası yapısı benim
Alevi, Sünni’si hepisi benim
Kendi kardeşine kıyanım olmaz

Halep, Kerkük, Musul, Telafer birdir
Bedeni esirse yüreği hürdür
Sanki İsrafil’in çaldığı “Sur”dur
“Bu ne zulüm, kıyım” diyenim olmaz

“Bugün Halep’eyse yarın Antep’e
Gelmez mi bu acı, düşünün hele
Bunları görün de tez doğru yola
Girin, artık yeter” diyenim olmaz

Dostun düşmanıyla birlik olmayın
Onu kendinize dosttur sanmayın
Söylediği söze sakın kanmayın
Kendi kanımızla yunmayın, olmaz

“Bir insan öldürmek bütün insanı
Öldürmek gibi”yse, imanın hani
Bunlar ezel insanlığın düşmanı
Bugün doğruları duyanın olmaz

Önce dış kaleyi alıyor düşman
Sonra iç kaleye dalıyor düşman
Yanlışı yapanlar olmuyor pişman
Bunu da böylece diyenin olmaz

Şu olup bitene baksın Allah’ım
Ateşi yakanı yaksın Allah’ım
Gücüne güç yetmez, teksin Allah’ım
Senden başka sesim duyanım olmaz

Böyle gidilirse daha çok canı
Yakarsın ateşe, düşmanı tanı
Zalimleri boğsun şehitler kanı
Derim ya ne çare, duyanım olmaz

Zalimin bir eli Halep, Musul’da
Eli, bir Ankara, bir İstanbul’da
Bir çözüm yok gittiğimiz bu yolda
Diyorum ya sözüm sayanım olmaz

Bu coğrafya bilir Türk’ün huyunu
Tanır şu yirmi dört Oğuz boyunu
Kurutmak isterler Türk’ün soyunu
“Zulme alet olma” diyenim olmaz

Türk’üz, insanlığın babası biziz
Peygamberin Al-i abası biziz
“Hakk’ın devleti”nin tabası biziz
Dedikçe sesimi yayanım olmaz

Şu cümle insanlık emanet bize
Yükümüz benziyor ulu denize
Sözümüz var ise hep kendimize
Diyoruz ya, söze uyanım olmaz

Ben ki bir Çoban’ım dağlar başında
Çok şeyler görürüm şu gözyaşımda
Bin bir türlü acı vardır başımda
Daha ne söyleyim, beyanım olmaz
Kulak mühürlüyse, duyanım olmaz

(15 Aralık 2016 -Mahmatlı)