Nice güneşler boğdum sularımda usul usul
Aşağıdan yukarıya siyaha çaldığım soluklarımda örtülü kaldı
geceyi baştan başa yırtan yalnızlıklarımın rüzgarları
Yaşantımın
kıymıksı açan tomurcuklarında aradım
Yıkılacaktı elbette birgün surları biliyordum
Etrafımı kuşatan bu kale de düşecekti
Çırılçıplak kalakalacaktım karlar üzerinde
Yüreğimde bir büyük heyecan kalacaktı sadece
Ve bedenimde kanamalı diken yaraları
Yenilecektim elbette birgün biliyordum
Denizin ortasına yuvarlanırdı güneş
Kafasını kaldırıp bakardı dalgalar
kayalıklara çarpardı günlere devrilip
Siyahları omzumuza örter
usulca fısıldaşmak isterdik
Çığlık çığlığa bastırırdı ağustos böcekleri
Biri biliyor biliyorum
Sürekli beni izliyor
Bir gün bir günü anlatacağım
Ve herkes öğrenecek sonra
benim ve birinin bildiğini
Onu gördüğüm anda orada
uyuyamadığım her gecenin
sabrı taştı gözlerimden
Bugün bir sabırsızlığım varsa eğer
işte sadece ve sadece bu yüzden
Ne kadar yakınım
bazen ne kadar uzak bilmiyorum
Sen bana bakma, kar çiçeği
ne olur benden korkma
Sadece seni dört mevsime taşıyorum
Henüz soğumadan gece
aniden bir sızı saplandı yüreğine
Kafesine son kez daha baktı
ve usulca bıraktı yere tutsaklığını
Tüm gücüyle eğerken kafes tellerini
susturdu içindeki korkuyu
Sonrası
bir ay ışığıdır yalnız gecelerimde
Süzülüp uzak derin karanlıktan
şavklar saçarak yerleşir yüreğime
Sonrası
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!