Bir kuşun kanadını taşıyacak gücüm bile yok bugün..
Öyleyse hayat niye inatla, boş bulduğu tek yer benmişim gibi, gelip ruhuma kuruluyor....
Öyle bir haldeyimki, kendi çaresizliğime derman arıyorum.
"İçimde cam kırıklarına benzeyen bir gönül kırıklığı, kapatıyorum sayfalarını eskimiş bir kitabın, tozlu hüzünler, solgun bir gülümseyiş tadı" der, Ataol Behramoğlu
Özlemden olmalı...
Ve bu özlemi dindirecek olan tek sensin...
Şairin dediği gibi,
Birini sevmeye koyulmak başlı başına bir iş, bir girişimdir.
Güç ister, yürek ister, körlük ister…
Hatta başlangıçta öyle bir an vardır ki, uçurumun üstünden sıçramak ister; düşünmeye kalkarsan aşamazsın onu.
” Bende özlemini aşmaya çalışıyorum.
Halden anlamazmısın...?
Kayıt Tarihi : 15.7.2018 11:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!