Halapçe Anıtı Şiiri - Muzaffer Kalaba

Onlar ki kimisi çocuk
Kimisi bebekti
Her biri birer umut
Her biri birer gelecekti
Topraktaki tohum misali
Boy verip büyüyecekti
Zulmün kol gezdiği
Bir anda
Yaşama dediler elveda

**

Nasıl kıydılar çocuklara
Boynunda beslenme
Sırtında çantası
Minnacık adımlarla
Düşe kalka
Güle oynaya
Gideceklerdi okula
Hayatın baharında
Yaşama diyecekti merhaba

***

Belki de bir daha
Halepçeler olmasın
Katliamlar yaşanmasın
Çocuklarda
Şeker yiyebilsin diye
Ellerinde kağıt kalemleri
Dillerinde şarkıları
İmza için
Kapı kapı gezecekti

***

Her biri birer çocuk
Her biri birer bebekti
Birleşmiş Milletler'den
Veya
Avrupa Konseyi'nden
Ellerinde mikrofon
Halepçe'nin
Hesabı sorulsun
Dünyaya seslenecekti

****

Kim bilir belki de
Halepçeler olmasın
Çocuklar ölmesin diye
Kendi geleceklerini
Kendi elleriyle çizerlerdi
Belki de Halepçe katillerini
İnsan Hakları Mahkemesi'nde
Mahkum ederlerdi

*****

Bir gün onlar da büyüyecekti
Ellerinde barış bildirileri
Yüreklerde
Barış kardeşlik sevgisi
Savaşa hayır diyecekti
Ya da ellerde
Kazma kürekleri
Halepçe Meydanı'na
Halepçe Anıtı dikecekti