Halaoğlu. Şiiri - Veysel Alkan

Gurbete düşünce gönülden çıktık.
İsmimiz,cismimiz unutuldu mu?
Hani aynı dededen,aynı kandandık.
Olur mu akrabalık, böyle haloğlu?

Bende bu hanelerin bir üyesiyim.
Diyerek yaşattım hep umudumu.
Yine Muradeli'nin divanesiyim,
Koparmadım bağımı, köyle haloğlu.

Dedemiz,ninemiz hacı soyudur.
Aslımız,neslimiz Karamanoğlu.
Huyumuz aynı kurdun huyudur.
Çıkarmış huy bedenden, canla haloğlu.

Sanırdım özlemin dağlara eşti.
Beklerdim,sarılıp kopar boynumu.
Şu bahçede ömrümün yarısı geçti.
Cenaze,merasim,toyla haloğlu.

Biz bu hastalığa nasıl tutulduk?
Ne kadar nankörmüş şu insanoğlu.
Demek ayrı düşünce hep unutulduk.
Ne olur aksini, söyle haloğlu.