Halam Şiiri - Mehmet Sarıkoca

Halam hayat hiç gülmedi yüzüne.
Kaç yıldır dert eklendi dertlerine.
Yandın ya bir çocuk hasretiyle
Hep Evlat diye baktın herkese

Çocuk yok diye evden attılar.
Otuz beş yıllık yuvan yıktılar.

Kimse yok hastane odasında
Gözler yolda hasta yatağında
Hani kardeş arabul yanında
Fayda yok zaten ölüm anında

Çocuk yok diye evden attılar.
Otuz beş yıllık yuvan yıktılar.

Halam göçüp gitti bu dünyadan
Bir fayda görmedi akrabadan
Helallik istendi bak komşudan
Tekbirle uğurlandı avludan

Çocuk yok diye evden attılar.
Otuz beş yıllık yuvan yıktılar.

Bir fatiha yolladım akşamdan
Haberin oldu mu sevabından
Fatihan kardeşinin oğlundan
Gariban bırakmam bu dünyadan

Çocuk yok diye evden attılar.
Otuz beş yıllık yuvan yıktılar.

Hayır etcekler kalan parandan
Vermiyor kimse kendi malından
Geçerken sen sorarsın sırattan
Alırsın hakkını son tartıdan

Çocuk yok diye evden attılar.
Otuz beş yıllık yuvan yıktılar.