Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
kalemin daim olsun üstadım...sevgiler.
Kader ağlarını hep ayrılığa örüyor,
Hicranın hasadında acı, hüsran deriyor...
Sonunda geldi hazan,ömür sona eriyor ,
Ben hala yüreğimde bir seni yaşıyorum...
**********************************************
İlhamın bol,kalemin kavi olsun dost kalem...Saygımla
hocam tebrikler kalemine yüregine saglık kalemin daim olsun saygıalrımla yıldırım şimşek
Kutluyorum Ersin Bey Kardeşim...Yine yaktınız içimi...İlhamınız bol olsun.
Sevgiyle kalın.
bu sevda daim olmalı.tebriklerimle selam ve dua ersin hocam.tam puan.
Çok zaman önce bitmiş olsa da bu hikaye,
Ben hala yüreğimde bir seni taşıyorum,
Mutluluk uzağımda ömre değil ki gaye,
Ben hala yüreğimde bir seni yaşıyorum...
Adım adım izin var kaldırım taşlarında,
Ne anılar bıraktık şu köşe başlarında,
Bil ki özlemin dolu gözümün yaşlarında,
Ben hala yüreğimde bir seni yaşıyorum...
Daha bir başkasında duymadım misalini,
Sanki sana adamış sadece visalini,
Bir görsen bedenimin bir görsen şu halini,
Ben hala yüreğimde bir seni yaşıyorum...
Şarkı tadında mükemmel bir şiir okudum dostum yüreğine ve kalemine sağlık...Tam puanımı gönderiyorum...
Kaç zaman daha sürer bilmiyorum bilemem,
Ne seni ne sevgini şu kalbimden silemem,
Bu beden yaşadıkça başka sevda dilemem,
Ben hala yüreğimde bir seni yaşıyorum...
harika ötesi okunması harika okunası bir şiir
hep taşıman dileğimle içindeki sevgini
teprikler saygılarımla
Sensizliğin sonrası ne şura ne burası,
Ne farkeder hasretin ha yazı ha turası,
Bir ömürlük kesilmiş bu aşkın faturası,
Ben hala yüreğimde bir seni yaşıyorum...
Tüm dörtlükler güzel, hangisi daha iyi ise onu seçip yazmak istedim. Rastgele bu çıktı. Ama şiirin hikayesi de bu dizelerle belirtilmiş. Aşkın sitemi, ayrılığın yüreğinde bıraktığı iz daha nasıl anlatılsın ki.Yüreğine sağlık Ersin dost.
Kaç zaman daha sürer bilmiyorum bilemem,
Ne seni ne sevgini şu kalbimden silemem,
Bu beden yaşadıkça başka sevda dilemem,
Ben hala yüreğimde bir seni yaşıyorum...
Diline saglık güzeldi
Sevgiden anlamayan vefasızlar yordukça
Şu yorgun yüreğime sert rüzgarlar vurdukça
Sonbahar akşamında derin hüzün sardıkça
Ben hala yüreğimde bir seni yaşıyorum..
Güzel bir hüzün şiiri okudum sevgili dostum, şiirlerinizi severek okuyor ve bir dörtlükle eşlik etmekten de büyük keyif alıyorum.
Şiir yolunuz ve bahtınız açık olsun.
Selam ve sevgiyle.
.
Bu şiir ile ilgili 45 tane yorum bulunmakta