Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
HAZ ALARAK OKUDUM...CANI GÖNÜLDEN
KUTLUYORUM......10 PUANIMI VE SELAMLARIMI
BIRAKIYORUM SAYFANIZA...
Başlamıştı aşkımız hani yaz başlarında
Bak şimdi yapraklar hazan zamanında
Hani mevsimler engel değildi bize,aşk'a
Ben hala yüreğimde bir seni taşıyorum
Ben hala yüreğimde bir seni yaşıyorum...
........................................Figen Şençamlar...
Elimde değil sizden gelen şiirlere dayanamıyorum
ve içimden gelenleri yazıyorum
Yüreğiniz susmasın Kaleminiz durmasın
Saygılarımla
hece gecmedi içimden...ama yinede şiirdeki duyguya kapılmamak eşlik etmemek mümkün değil...
Bu gece yoksun
Yürek suskun
Gönül saatimi yarına ayarladım...
Geleceksin değil mi?
kutluyorum gönül saatinizi...papatyalar yüreğinize
( bunu sakın şiirin altına eklemeyin olmazmı:)
Kaç zaman daha sürer bilmiyorum bilemem,
Ne seni ne sevgini şu kalbimden silemem,....silsenizde izi kalır,söylediğiniz gibi aşkların faturası bir ömürlük oluyor..güzel bir şiir okudum,kutluyorum .
Sensizliğin sonrası ne şura ne burası,
Ne farkeder hasretin ha yazı ha turası,
Bir ömürlük kesilmiş bu aşkın faturası,
Ben hala yüreğimde bir seni yaşıyorum...
kutlarım her zaman olduğu gibi yine en ince ayrıntısına kadar tiitz ve özen gösterek yazılmış bir eser olmuş. şiir kendini okuttukça okutuyor .şiir tadında şiir olması, şiir okuma zevki ve tadı vermesi güzel .şair yüreğe selam ,sevgi ve saygılar...
Çok zaman önce bitmiş olsa da bu hikaye,
Ben hala yüreğimde bir seni taşıyorum,
Mutluluk uzağımda ömre değil ki gaye,
Ben hala yüreğimde bir seni yaşıyorum...
Adım adım izin var kaldırım taşlarında,
Ne anılar bıraktık şu köşe başlarında,
Bil ki özlemin dolu gözümün yaşlarında,
Ben hala yüreğimde bir seni yaşıyorum...
Daha bir başkasında duymadım misalini,
Sanki sana adamış sadece visalini,
Bir görsen bedenimin bir görsen şu halini,
Ben hala yüreğimde bir seni yaşıyorum...
Sensizliğin sonrası ne şura ne burası,
Ne farkeder hasretin ha yazı ha turası,
Bir ömürlük kesilmiş bu aşkın faturası,
Ben hala yüreğimde bir seni yaşıyorum...
Sevdamın özlem dolu hançerleri var kında,
Hayat sürüyor belki ben değilim farkında,
Kaderim sürükleyip döndürürken çarkında,
Ben hala yüreğimde bir seni yaşıyorum...
Kaç zaman daha sürer bilmiyorum bilemem,
Ne seni ne sevgini şu kalbimden silemem,
Bu beden yaşadıkça başka sevda dilemem,
Ben hala yüreğimde bir seni yaşıyorum...
Bütünü güzel bir yürekti, haklısın dostum,yüreğine sağlık, tebrikler...
BİR SENİ YAŞIYORUM DİYEN YÜREK YÜCE DUYGULARIN SESİ YİNE....OKUMAK ÇOK KEYİFLİYDİ.TAM PUANIMLA KUTLUYORUM SANATINIZI.
yine muhteşem biir şiir okudum yüreginize saglık saygılar
Harikasınız yine mükemmel bir şiir okudum TEBRİKLER
Tebrikler dostum keyfle okudum......harika..
Saygılar sevgiler.........
Bu şiir ile ilgili 45 tane yorum bulunmakta