gecenin nefesi dolarken odaya
yaşamakla ölmek arasında ki ince çizgide
bin yıllık anılarını döktü geceye kadın..
karanlığın bakirliği değdi sessizce tenine
usulca sarındı karanlığa..
sessizliğin inanılmaz hafifliğiyle
hiç bu kadar temiz hissesetmemişti kendini..
sıcacık bir buseydi şimdi alnına konan karanlık..
arındı tüm kötülüklerden
uzandı bin yıllık anıların koynuna..
gezindi yüreğinin kuytularında
ve anladı ki..,
geçmiş geçmemişti
hala nefes alıyordu
hala yakıyordu aşk..
__21.05.2014
Gülseven AksoyKayıt Tarihi : 23.5.2014 20:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!