olur olmaz koluna giriyorum sokak lâmbalarının
her birinin kulağında korku küpesi
her adımda sallanıp savruluyor
temmuz da yeni açmış duvağını
yüzü alaca alev
sokak lâmbalarıyla ben
üşüyoruz
olur olmaz yoluma çıkıyor tren düdükleri
her birinin elinde bir ağır mendil
her rampada gözlerine kapanıp sarsılıyor
her inişte soluklanıp gözyaşına dalıyor
olur olmaz zaman gelip düşlerimi bozuyor
daha dün çizmiştim sek sek çizgilerimi
birdirbir düzeneğimi
sobeye kapanma yerlerimi daha dün
bir öfkeyle atılıp hepsini tepeliyor
olur olmaz bir film akşamıma düşüyor
görüntü de bulanık
hâlâ başa sarıyor!
Ali Tekmil / 18.04.2007 - Urla.
Ali TekmilKayıt Tarihi : 18.4.2007 23:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)