Hala Ağlıyorum Kuşlara(Mensur Şiir)

ay yok gene bu gece.çok korkardın.çocuk gibi sokulurdun koynuma.'içimde okyanuslar üşüyor 'derdin.'şarkıların bittiği yer sanki aysızlığı gecenin'derdin.
bir ömrü nasıl yedik değil mi? sonu bilinmeyen aşkların peşinde.bir elmanın iki yarısıydık biz.sen derken beni kastederdim anlardın.içiçe iki sevda tohumu.ama bir türlü çiçek açamadık nedense.yalnızlıkla besledik yarım kırık bekleyişlerimizi.şarkı olamadık dillerde.olsa olsa denizin sabah serinliği tadında kayıp bir besteyiz aşkım.
'sen herşeyinle dağınıksın 'derdin.'aşkların, şiirlerin şarkıların herşeyin darmadağın.yoruldum,macerandan çekileceğim 'derdin.
o çok sevdiğin 'arkadaş' filmini izlediğimiz gün bana:'arkadaş,olmuyor beni ve kendini unut. ayrılığını yaşa.yalnızlık ve aşk doğuştan gelir.senin varolma nedenin bu'dedin ve sonbaharla gittin.
artık daha iyi anlıyorum.sen.evet sen. hayal olmasaydın bu kadar koşamazdım peşinden.aşk yangından geride kalanlarla eskiyi yaratmaya çalışmakmış.gerçek olan bizim maceramız.direnmemiz.yalnızlık aşk ayrılık gerçek olan.kavuşmak ve çoğalmak... sayfaları hiç yıpranmamış bir şiir defteri kadar kendine riyakar olabilir ancak.
aşk aslında çocuk kalmakmış be gülüm.hala ağlıyorum kuşlara.sonbaharda kokluyorum mazlumluğunu yaprakların.hala kedilerle oynuyorum sokaklarda ve hala cigara içiyorum mahallenin çocuklarıyla gizlice.ve hala hastalandığımda arıyorum annemi.
'sen büyümezsin'derdin.evet büyümedim hiç.çocuklaştıkça yalnızlaştım. seni aramaktan usanmadım.çocuklar gibi darıldım dünyaya.
öğretmenime,komşumuzun genç kızına benzemezmiş ki aşk.sait faik'in dediği gibi kavun acısı gibi de değil ki.
sonbaharın yağmurlu yalnızlığında okul yollarında yürüdüğüm anlar gibi birşey aşk işte..........
sen yoksun.hiç olmadın.ölen bir şairin ardında bıraktığı bir burukluk gibi sesini duyamamak.olmadığını anlamak.gururlu ağlamaklılık gibi.
aşk hatıra defterinin silinmiş ama okunmayı en çok hak etmiş sayfası be iki gözüm.
ayrılırken ağlamak gibi.....