Hâlâ Şiiri - Yusuf Çatal

Kireç kokuyor evvelbahar
Şekerime ortak çıkıyor, yaban arısı
bulduğu ilk menfezden kaçana dek
Sarhoş mu ediyor ne?
paslı metal kokusu
Terkedilme korkusu,
neyler münzevi dervişe
Çiçeklerini kaybetmişken hele
renklerini...
Ama hâlâ layemut desenlerim kaldı
Hâlâ kaybedecek sen'lerim kaldı

Öyle bir muzır dadandı ki hayallerime
Nadasa bıraktım, yetmedi,
Ateşe verdim düş ambarımı
Anladın mı neden
kül rengidir umutlarım?
ve hasadım is kokusu
Hâlâ buram buram gülşenlerim kaldı
Hâlâ kaybedecek sen'lerim kaldı

Hüzünler kirletir mi teni balçık olanı?
Biçare arınayım dedim ab-ı kevserde
Suyu kesildi neşvelerin,
köpüklü kaldı kahkahalar
ve yıllar
Koyu lekeler oldu ellerimde
sessizlikten sermest ezgilerim
Ten kafesine hapsolmuş,
ruhumun çentikleridir,
alın çizgilerim
Paydos dedi tüm terminaller
Ama hâlâ beklenen trenlerim kaldı
Hâlâ kaybedecek sen'lerim kaldı