Sen Gülerken Bir gün Şiiri - Yusuf Çatal

Sen gülerken bir gün
Bir değilmiş meğer günler
Kıble ılgıt ılgıt yalarken saçlarını
Sert esiyordu karlı şehrin hapishanesi

Kadife kumaşları okşuyordun sen
Diken Kanattı ellerimi
Kirli şehrinde karbon kokladığında
Kar yağıyordu oksijen çukuruma
Simsiyah
Tuttum kardan adam yaptım
Artmadı adam popülasyonu

Sen belgesel seyrediyordun neyşınılda
Kaplanlar şehre indi, hep kağıt
Öyle ten israfı var ki elbiselerde
Kırk cenaze evinde pişmez bir ağıt
Nesli tükenmemiş belli, Akbabaların

Ilık düşler biriktiriyordun balkonunda
Benimse penceremde dikenli teller
Ortapedik rüyalarda gülümsüyorken yüzün
Soğuk bir metalde uyandım karanlığıma

Aynı gökyüzüne tutulduk belki
Seninki uçsuz, benimki çerçeveli
Ben kuşları seyrettim
Sense kartal zannettin
Kanımı emen kara sineği,
Kızmadım
Ama deniz şehirliydin sende
Bilirdin aldatan maviyi
Yalan yok, kara toprak söker ancak
Kırgın kalbime mıhlanmış paslı çiviyi...