gönül cam kırıklarını eze eze yürüdü
kanadı ilkin oluk oluk,kabuk bağladı sonra
yapraklarını döktü gönül bir bir
sılada gurbeti yığınlar arasında yalnızlığı gördü
umut bir kelimeden ibaret
zamansa geçmek bilmeyen bir esaret
dost bildiğin omuzlar el olmuştu
bilinen sokaklar sınır ötesi
umut verici sesler kısık doğrular ötlek
ahkam kesiyor üç beş ahmak oysa.
sözü muteber olmuş en yalancı leş kargalarının
taifte taş atan kerbalada susuz birakanların
torunları yine işbaşında
adalet elin oğlunun elinde maskara
umud enkaz altında ve...
çıkarmaya gidenlere çelme takanlar
köşe başlarında
Kayıt Tarihi : 26.6.2023 00:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!