Hal Hatır Şiiri - Mustafa Enes Gündüz

Sorsam insanlara neden aldatır,
Her biri kendince birşey anlatır.
Çoğu vefasızdır, insancıl değil,
Ne arar sorarlar, ne de hâl hatır...

İnsanız, insanca yaşam hakkımız,
Budur bizim hayvanlardan farkımız.
Her akşam çalarken dostluk şarkımız,
Hani nerde dostlar, nerde hâl hatır?

Biz ata dededen böyle görmedik,
Kimsenin başına çorap örmedik.
Dostun bir işine koysaydık gedik,
Biterdi muhabbet, kalmazdı hatır...

Bazen cenazede, bazen düğünde,
Selamlasak biri göründüğünde,
Habersiz kaldıysak dost öldüğünde,
Yazık ki kalmamış bizde hâl hatır...

Bazen bir parası, bazen duası,
Zor günde görünür insanın hası,
Ölenin ardından tutmazsak yası,
Ne bir dostluk kalır, ne de hâl hatır...

Gidene üzülsek, geleni sevsek,
İyi veya kötü bir kıymet bilsek,
Beraber ağlasak, beraber gülsek,
Eskimez dostluklar, bitmez hâl hatır...