Hal eyler beni Şiiri - Tuncay Akdeniz

Sevenler gönlüne kurdum otağı
Gönülden gönüle yol eyler beni
Ferhat gibi deldim aşkına dağı
Leylanın yurduna çöl eyler beni

En güzel sevdalar gelmişti dile
Tutuldum aşkına çekerim çile
Çare arar oldum derdi müşküle
Bulunmaz devası hal eyler beni

Aşka veda etmez seven kulları
Hazanımı döktü esen yelleri
Dilim bülbül oldu vermez gülleri
Figanı zarına dil eyler beni

Aşkıyla dolaştım ıssız mekanda
Sessiz feryadımın dili figanda
Aslı sevdasıyla başım duman da
Keremin ateşi kül eyler beni

Yaratılmış canlar aşkıyla yaşar
Sular dalgalanır deryalar taşar
Hakk'tan emir alır bulutlar coşar
Akar göz yaşlarım sel eyler beni

Aşkınla yandırdım şu sol yanımı
Veren alacaktır birgün canımı
Kul Tuncayım bilem ki sonu mu
Hakikatı bilen kul eyler beni