Hal böyle iken… Kendime nasihat

Marifetli reklamları yapan kiralık efendi
Sigaranın cazibesi, zehrinden daha önemli…
Gösterişe kurban edilmişiz hayatımız boyunca…
Önem vermiyoruz alt yapıya, okumaya ve araştırmaya
Spor aletleriyle aldığımız mesafeyi anlatıp onunla övünmeyi
Radrasyon gözle görülmez, marifet biliriz bize bir şey olmaz demeyi.
Kendi yaptıklarımız çok olunca, dünya değişecekmiş gibi gelir kafamıza
Onun için, kızar, öfkelenir, ihanet ediyor diye saldırırız bizimle olmayana
Okkalı bir küfür eder şiddete sarılırız, insanı değiştirecek güç bulamayınca
Hep kahramanı görürüz de, düşünemeyiz hiç ölmeyi, Mehmetçik ölmez ki
Çünkü öyle haykırıyor büyük puntularla havuz basını, TV ve milyonlarca kişi
Bilmeyiz ‘’Neden kodamanların çocukları askerlik yapmaz’’ diye düşünmeyi
Nasıl düşünelim, büyükler bizden iyi bilir, diyorlar ki, düşünenler çok tehlikeli
Aynı yanlış fikirde milyonlar birleşince, fikir de doğru sayılmaya başlamış (mı?)
Toplumla, insanlarla yüzleşmek zor olunca, dünyayı değiştiririz masa başında,
Pos-modernist çağın tespihini, boşuna koymuyor efendilerimiz önümüze
Bütün günümüzü harcıyoruz bozuk para gibi, ama bize göre mücadele
Bir tarafımız kesilip atılırken hayattan, bir tarafımız rehavette
Diğer taraflarda duruma bakınca bizim tarafımız cennet
Bütün eylemim gösterişli bir eylemsizlikten ibaret…
‘’Uyan! ’’ dersin, kendin uyursun be Memet.
Hele sende bir şey yapmaya gayret et…