Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
HOCAM DUYARLI YAKLAŞIMINIZ TAKTİRLE KARŞILIYOR.
DUYARLI YÜREĞİNİZİ KUTLUYORUM.
SAYGILARIMLA
TEBRİKLER ŞERAFETTİN BEY. GÜZEL BİR ÇALIŞMA.. KUTLARIM..
İşcim öğretmenim insanca yaşam
Bir ülkenin suskun yüzünde tasam
Dost Şeref seninle finale koşam
Neden yaşamadan yana duramıyorum ,,,,,
güzel bir paylaşım,tebrikler üstad,
Kapitalist ekonomide insanın kendisini düşünmesi vardır. Kendi dışında hiç bir şeyi düşünmez. Çünkü yeryüzünde zayıflar öldükçe diğerlerinin payının artacağı düşünülür. Zayıfın sırtından ne kazanılırsa kâr odur. Özal rahmetlisi sanıyorum 88 seçimlerinde parti propogandası olarak dağdaki çobana bile ekonomi konuşturacağını söylemişti. O günden bu güne insanlar insan olmayı bırakıp ekonomi konuşmaya başladılar. Yardım ve insanlık duygusu yüreği zengin, ama elleri boş olan bizim gibi dipde köşede kalmış kimselerin rüyası... Duyarlılığından dolayı teşekkür ediyorum, ama üç beş bizim gibi çatlak sesten başka kimsenin farkedeceğini de sanmıyorum.
Duyarlı yüreğiniz karşısında saygıyla eğiliyorum.
Sevgiyle kalın.
Dünya ya sığmayan saygıyla sevgi
Nasıl bir duygudur kaygıyı yendi
Hangi sevinç insan canından değerli
Insanlık finalinde duramıyorum
Duyarlı kaleminizi can' ı gönülden kutluyorum hocam, harika bir çalışma, yüreğinize sağlık. Selam ve Saygılar.- Berkay Kur.
ÇOK DEGERLİ DOSTUM. BU GÜZEL DUYARLI ŞİİRİNİLE BENDE SENİN BU ÇIGLIKLARINA KATILIYORUM
BU DUYARLI ŞİİRİNDEN DOLAYIDA KUTLUYORUM SENİ SAYGILAR. EROL SAGUN.
ÇOK DEGERLİ DOSTUM. BU GÜZEL DUYARLI ŞİİRİNİLE BENDE SENİN BU ÇIGLIKLARINA KATILIYORUM
BU DUYARLI ŞİİRİNDEN DOLAYIDA KUTLUYORUM SENİ SAYGILAR. EROL SAGUN.
DUYARLI YÜREĞİ TAM PUANLA TEBRİK EDİYORUM.SELAM VE DUA İLE. İNSANLAR KUM TORBASI OLMUŞ DA HABERİMİZ YOK.
COK haklı sozler cok guzel anlatım dost teebrıkler selam ve saygılarımla
selami
Bu şiir ile ilgili 14 tane yorum bulunmakta