Çok uzaklardan açmıştın gönül kapını
hoşgelmiştin, onur vermiştin
El vermiştin, can vermiştin
Bazen gider gibi yapsan da
Hep geri gelmiştin.
Sen güzeldin, ben görüyordum
Sen çareydin ben ölüyordum
Hiç ertelemeden sevdim
Hasretine hiç gücenmedim.
Şimdi, yokluğunda çok yalnizım
suskun ve dayanılmazım
Tatsızım hem de çok haksızım.
Kayıt Tarihi : 17.3.2019 23:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!