Hakkıydı Gitmek Şiiri - Mustafa Üstündağ

Kendimi sevemez oldum,
Aynaya bakamamakta cabası.
Süpürge etmekten saçımı uğruna.
Vakit ayıramaz oldum kendime.
Madem istemiyordun bu iğrenç teni,
Ne hakla gelip sokuldun bağrıma.
Neyin umudu idi kapanan gözler.
Ölümüne kalırsın sanmıştım gönül defterimde.
Lakin haklıydı sevgili,
Kalıp ne yapacaktı bu paspal bedende,
Neye yarardı dünyalar kadar sevmek?
Ne verirdi ona kuru sevgi?
Hakkıydı gitmek...
Artık tutmam sevgili,
Ölsemde tutmam o ince belinden.
Ölüme gitsen dahi!
Tutmam...