Hakkını Verdim Yalnızlığımın

Günışığı karanlığı yırtıp tırmalıyordu penceremi
Yine perdeleri açmadan bekledim
Tüm anılarımı hapsettim loş odama
Gözgöze gelme cesaretim yoktu anılarımla
Yoksa dayanamaz kanardı canım
Nerden bilecektim ki sensizliği
İçimin isyan seslerini kısamadım sevgili
Duymazlıktan geliyorum şimdi
Ters çevirdim karşımda duran kara kalem resmini
Her baktığımda hayalin yansıyor diye
Kırdım aynaların hepsini
Görmüyor ve duymuyorsun neler yaşadığımı
Yıktığın hayallerimin tesellisi oluyor
Bıkmadan seyrediyorum elimdeki kalan can kırıklrımı

Karanlık bir geceyi daha beklemedeyim
Yine yakamadım odamın ışıklarını
El yordamıyla arıyor ve bulamıyorum
Kendi içimdeki sessiz kalabalığımı
Kapattım sana gönül kapımı
Kapattım sana aşk diye sarılan kollarımı
Ve artık dinlemem hüzzam makamındaki sarkıları
Dokunma yalnızlığıma sevgili
Dokunma sarı renkli mevsimlerime
Bir hayalin peşinde sürüklensem de
Silmeye calışıyorum beynimdeki senleri
Ay gecenin koynunda uykuya dalıyor sevgili
İsyan ediyorum sessizliğe

Nasıl suç bulurum ki bu hazana
Mevsimlerin arkasına sığınsan da
Haklı çıkarmıyor ki seni
Sevgili yapma
Yapma sevgili
Sen başka mevsim başka iklimlerde
Ben kelimeler eskittim
Sana yazdığım aşk siirlerinde

Ara sıra bizim şarkımızı dinliyor musun bilmiyorum
Resimlerime bakıp yad ediyor musun anıları
Ya da üzerine basıp geçiyor musun dünlerin biliyor musun sevgili?
Hakkını veriyorum yalnız geçen günlerin.
Her gece ellerimi açıp kayan yıldızlardan
Diliyorum seni
Fakat geri sarmayacak zaman
Ve geri gelmeyecek hiç biri
Bilki sevgili uzaktan izleyeceğim seni
Hep seveceğim sana dokunmadan
Hakkını vereceğim yalnızlığımın
Uzaklasırken hayatının kıyısından

Hoşça kalabilir miyim sevgili? Hakkını verdiğim bu yalnızlığımdan

„Göğsümde ağrı olup gecelerimi böldüğünde, ben kelimeleri eskittim sen diye yazdığım şiirlerde“

Gamze YAĞMUR
01/10/2014