Bir enkaz bıraktın ardında dön bak
Dönüp de halimi görsen ağlarsın
Bu muydu söz böyle miydi hak
Ne hallere düştüm bilsen ağlarsın.
Bitmez yokluğunla verdiğim savaş
Bağımsızlık bağımsızlık dedik
Başardık
Ne peygambere ne sünnete bağlandık
Koptuk, ayrıldık
Ve sonunda
Sarsıldık
Ben, beni bırakma diye günlerce yalvardım
Sen, beni bırak diye her gece ağladın
Ben sana kalbimi verdim
Sen sahip çıkamadın
Ben sana inandım
Sen yüzümü kara çıkardın
Yağsın diye beklediğin yağmurlar,
Gözlerimde artık.
Yetmediyse söndürmeye yürek yangınını,
Söyle!
Biraz daha üzüleyim…
Bir gecede öğrenilmez
Dil, din, ahlak ve şeref
Ama kalınılabilir cahil
Bırakılabilir 1200 yıllık bir medeniyet
Kıyılabilir bir halka
Canım yanıyor be Can
Can’ım canımı yakıyor.
Hiç mi Can’ın yanmıyor?
Etraf bulanıklaşıyor mu gözüm mü doluyor anlamıyorum
Balık gibiyim okyanusun içinde sudan mahrum kalan
Ya da çöllerde sudan yoksun olan
Bir zamanlar Filistin diye bir yer vardı…
Küçücük çocukların ellerinde taşlarla büyütüldüğü bir yer
Evlat acısıyla sızlayan kalplerin dağlandığı bir yer
Eğer kapalıysa kapılar zorlamaya gerek yok
Giden gitsin
Ölüm hafiftir tüyden
ve ağırdır demirden dalgaya alınmaz
Zorlamaya gerek yok giden gitsin
Sur daha üflenmemiş
Sular yanar mı hiç
Halin vahim midir bu kadar
Gönderdiğim fotoğraflar emler mi yaralarını
Değmesin tenine gül dikeni bile
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!