Ey Gönül!
Beden konak ruh misâfir,
Taşıyorum Hakk'a doğru;
İnanmayan harbi kâfir,
Şaşıyorum Hakk'a doğru..
Aşk çırpınır ten kafeste,
İç güdüsel hep heveste,
Gece gündüz her nefeste,
Koşuyorum Hakk'a doğru..
Firâk elbet gider güce,
Hasretiyle yakar Yüce,
Kendine hâs bir öyküce,
Pişiyorum Hakk'a doğru..
Aldım mesaj Nebî Nûr'dan,
Aşk denilen O şuurdan,
Kendimdeki şu çukurdan,
Düşüyorum Hakk'a doğru..
Günâhlara nice batıp,
Tarsusi'ce nefsi satıp,
Mecâzları kalpten atıp,
Boşuyorum Hakk'a doğru...
Kayıt Tarihi : 26.4.2017 12:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İmân etmiyor diye Ebû Cehil'in dahi arkasından konuştuğu bir kez duyulmamış Peygâmber'e tabi olmak iddiasındaki ey ümmet! Ne kadar da rahat insanların arkasından konuşuyor, Allah adına hüküm kurup dilediğinizi dinden çıkarıyorsunuz; bu yol pek Allah Resûlü'nün yoluna benzemiyor, peki öyleyse sâhi siz kimin yolundan gidiyorsunuz?..
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!