Hakiki İnsan Şiiri - Özcan Kurt

Sineye çekip, isyan etmiyorsa,
Dostun bir çoğu ham, hain olunca,
Merhamet duygusu hala kaldıysa,
Hakiki insan denir böylesine.

Gördüğünü unutmaz vefalıysa,
İyilikten nankör insan çıkınca,
Nedamet duygusu hiç olmuyorsa,
Hakiki insan denir böylesine.

Cahile uyup hiç dalaşmıyorsa,
Sözleri hak olup yerin bulunca,
Söz edip bilginçlik taslamıyorsa,
Hakiki insan denir böylesine.

Kimseye hiç tepeden bakmıyorsa,
Bir gün eli biraz para görünce,
Mütevaziliği bırakmıyorsa,
Hakiki insan denir böylesine.

Patavatsız, dobra ayırıyorsa,
Dangalak dıngıldak bir söz edince,
Sükut edip karşı konuşmuyorsa,
Hakiki insan denir böylesine.

Özvecan kurban, sözü bir olana,
Riyakarı görüp özü sezince,
Kin tutmayıp sevip bağışlıyorsa,
Hakiki insan denir böylesine.