Hakiki Efendi Şiiri - Mehmet Nacar

Özdelik seversen Anadolu’mun,
Yanık türküsünü duy da gezelim.
Geçtiği yollarda gönül yolumun,
Önüne Türklüğü koy da gezelim.

Üzgünüm kadından sayamam seni,
Kovboyun kotları cezbetmez beni.
Ayşe’nin çiçekli entarisini,
Başından aşağı giy de gezelim.

Zeynep’in kırlarda dediği türkü,
Dilinden düşmeyen popçudan farkı.
Davulda zurnada bir büyü var ki,
Köylü kızdan öğren, vay de gezelim.

Paris’te yaşayan hiçbir matmazel,
Sanma ki, ahırda Eliften güzel.
Gül goncası yüzün makyajdan gazel,
Yüzünden maskeyi soy da gezelim.

İstersen devam et, modadan cayma,
Haline acırım, kendine kıyma.
Beni de misterden, monşerden sayma,
Bozkırda kırodan say da gezelim.

Bilirsen ‘’hakiki efendi’’ benim,
Bayrağım, vatanım, imanım, dinim,
Sevdamdan değerli sevgili canım,
Sen de bu kurala uy da gezelim.