Hakikatın kimyası Şiiri - Tuncay Akdeniz

Şu gören gözler için,Kainatı ibrettir
Doğunca nuru zi-şan,aşkı sandım güneşti
Ruhu can beden toprak,vücudum et kemiktir
Doğum yaşam ölüm hak,sonu hakka dönüştü

İsmi-azâm adıyla can,verildi ruhuma
Hangi güç yeter buna,bu yazgı onun işi
Bendenimde ruh mahsun,kim girer günahıma
O masmavi gözlerin,yürek yakar bakışı

Şafağımda kızıl kan,neden ağartmaz tanı
Karanlığın gölgesi,gülen yüzüme düştü
Gözümden düşen yaştan,koptu Nuhun tufanı
Hakikatın kimyası,iklim iklim değişti

Bu diyarı gurbetin,oldum garip kölesi
Aşk emriyle tutuştu,yanar sinemin başı
Derdi yürek yaralar,ayrılığın çilesi
Bu hasretin acısı,ağlatır kurdu kuşu

Bu dünyaya meyletme,emek hebâya gider
O aşkın sevgisidir,kalbindeki bu hûşu
Nemruta yandaş olma,encamın zâyı eder
Ümmetlere gül oldu,İbrahimin ateşi

Tuncayım aklım ermez o sonsuz ötelere
Bu sevda haktır bana gözde kurumaz yaşım
Ey hak yolun yolcusu ne bakarsın göklere
Yere bak ibret çıkar bir mezar iki taşım