Hakikatin Gölgesi Şiiri - Mustafa Binol

Sana giden yolda, lambaların
Işığına basmayacak ayaklarım.
Zulme susan gecelere
Sabah doğuracak çığlıklarım.

Çocuk gülüşlerinden yaptılar taç,
Unuttular masumiyetin sesini.
Ölüm sofrasında pay edildi umut,
Ve insan yedi kendi gölgesini.

Karanlığa kök salmış şehirlerde,
Bir umut gibi filizlenecek dualarım.
Küllerimden doğarsa eğer yarın,
Adını göğsümde taşır yaralarım.

Bir nefeslik hakikat uğruna,
Yakacağım ne varsa içimde kalan.
Zincirlerimle örteceğim geceyi,
Ve özgürlüğe giydireceğim zaman.