Hakikat İki Şiiri - Mehmet Emin Kalgı

Bir lütûf bir sevinç…
Bir tanrı yaratmak bir taneye aldanmak,
İçimizdekine tapmak dışımızdakini başımızdan savmak,
Peki ya bu korkular!
Yoksa tanrının eseri mi?
Anlamsız ifadeler ve kokmuş düşünceler…
Ya gelen çekiç sesi,
Yoksa tapınaktan mı?
Kimisi teist kimisi ateist,
Ben ise çizginiz tam üzerindeyim.
Hangisine bağlanmışım sorgulu yorum.
Biri bizi yaratan diğeri ise bizim yarattığımız.
Hakikat mi iki?
Birine aldandığımız diğeri aldattığımız.
Ruhum hangisine uygun?
Bilmiyorum…
Ama bir tek şey biliyorum ki; ruhum karanlıkta.
Aydınlık ve karanlık arasında bocalıyorum.
Bazen rahip kesiliyorum bazen terapist.
Çaresizim; ama bundan da tanrıya sığınıyorum.
Hakikat yine ikidir.
Biri batıl diğeri hedonist.
Gözlerim kapalı ve huşu arıyorum.
Sarp kayalarda yaralı bir ceylan gibi…
Ama küsmüşüm emin ellere…
Bazen kahin olmayı bazen sihirbaz olmayı diliyorum.
Ah diliyorum… Ah!
Fikirleri okuma gücüne sahip olmayı diliyorum.
Heyhat ki; heyhat!
İki ince sözle boğuluyorum bu dumanlı havada.
Matemdeyim; fakat içimdeki tanrıya bağlıyım.
Buna vicdan ve ötesine aşk diyorum.
Aşkın ötesini sevgi ile felsefeye bağlıyorum.
Onu ne yerde ne gökte arayın diye telkinde bulunuyor Maria.
O aşk içimizdedir.
Peki ya vicdandan yoksun iseniz.
O zaman materyalist bir aşk yaşıyorsunuzdur.
Aynı zamanda tanrısız bir hayat…
Aslında tarih tekrarlardan ibaret.
Çünkü varı var eden var…
Merhamet diliyorum.
Ey çaresizlere çare olan huşûyar.

Mehmet Emin Kalgı